എന്റെ സ്നേഹം

എന്റെ സ്നേഹം 

പ്രാര്‍ഥനയാണ്  

തീര്‍ത്തും നിസ്വാര്തമായ  

നിനക്കെന്നും നല്ലത് വരാനുള്ള 

എന്റെ പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രമാനത്

നിന്നോര്‍മകള്‍

എഴുതാനിത്തിരി പിടചിലെകുക

ജീവനിലോന്നു പതിയെ തോടുക

ഹൃദയതിലോന്നുമ്മ വെക്കുക

മിഴികളില്‍ നിരന്ജോന്നോഴുകുക

കത്തുമീയുല്ലം കരിഞ്ഞുനങ്ങും മുന്‍പ്

ഓടിയെത്തുക

മഴയായി പെയ്യുക 

ഉള്ളിലെ വിതുകലെയുനര്‍ത്തുക 

നാംബെടുക്കട്ടെ 

പച്ച വിരിക്കട്ടെ നിന്നോര്‍മകള്‍

വിരിയിക്കുമൊരു നറും പുഞ്ചിരി എന്‍ മുഖത്തു 

നീ തെളിച്ച സ്നേഹ വിലക്കായി  

പ്രണയമെന്നാല്‍

പ്രണയമെന്നാല്‍ 

എന്‍റെ പ്രവര്‍ത്തികളും 

വാക്കുകളും 

വെറും പ്രാര്‍ത്ഥന 

മാത്രമാകുന്ന 

അനുഭവമാണ് 

പ്രാര്‍ത്ഥന

അതിസുന്ദരമായ 

പ്രണയമാണ് 

പ്രാര്‍ത്ഥന 

നീയെന്നെ പ്രണയിക്കാന്‍ 

ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ 

എനിക്ക് വേണ്ടി 

പ്രാര്‍ഥിക്കുക

ഞാന്‍ നിനയ്ക്ക് 

വേണ്ടി 

പ്രാര്‍ഥിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു 

നോട്ടുപുസ്തകം

 ജീവിതമെന്നോരീ പുസ്തകത്തില്‍ 

വരക്കാന്‍ സ്വപ്നമെന്ന കടലാസ് പെന്‍സില്‍ 

മായിക്കാനായി വിധിയെന്നൊരു മായിക്ക റബ്ബര്‍ 

അവസാനം വരെ നാം വരച്ചാലും മായ്ച്ചാലും 

ഒട്ടും വൃത്തികെടാവാത്തൊരു മഹാട്ഭുതമെത്രേ

സുഹൃത്തെ ജീവിതമെന്ന 

വരയിടാത്തോരീ എണ്‍പത് പേജ് നോട്ടുപുസ്തകം  

നീ നീയാവുക

ഇരുട്ടില്‍ 

വെളിച്ചം വിതറും 

വിളക്കു കണ്ട്

പാറിയതിന്‍

അടുത്തെത്തും മുന്‍പാ

വിളക്കിനടിയിലെക്കൊന്നു

കണ്ണോടിക്കുക 

അത് വെന്തെരിച്ച ശവങ്ങള്‍ കാണുക 

പിന്നെ നീ തപസ്സെടുക്കുക 

സ്വയമൊരു വിളക്കായി തീരും വരെ  .....................

നീ തിരിച്ചറിയുമത്

നീ കരുതുന്നതിലും 

എത്രയോ ഇരട്ടിയാണ് 

നിന്റെയുള്ളില്‍

എന്നോടുള്ള  

പ്രണയം 

എന്‍റെ വേര്‍പാടിന്‍ 

വേളയില്‍  

നീ  തിരിച്ചറിയുമത്

പ്രണയമേ നീ ......................

ഞാന്‍ പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല ഇതേ  വരെ 

അത് നിന്നില്‍ നിന്നനുഭവിക്കയല്ലാതെ 

ഞാന്‍ പ്രണയിച്ചതും 

നിന്നിലെ പ്രണയത്തെ 

മാത്രമാണ് 

എന്നിലെ പ്രണയമെന്നാല്‍ 

ആ പ്രണയത്തെ എന്നും 

നമ്മില്‍ നില നിര്‍ത്തി തരാനുള്ള

എന്‍റെ പ്രാണന്‍റെ 

പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രമാണ് 

നിന്നിലെ പ്രാര്‍ത്ഥന പോലെ ..............

നേടിയതോ.....................

നഷ്ട്ടപെട്ടത് 

ഇരുട്ട് മൂടിയൊരു 

രാത്രി മാത്രമാണ് 

പകരം നേടിയതോ 

വെളിച്ചം വിതറുന്ന 

ഒരു പുതു പുലരിയാണ് 

നമുക്ക് കണ്ണടക്കാം പക്ഷെ ........

എന്തിനു നേരെയും 

നമുക്ക് കണ്ണടക്കാം 

പക്ഷെ 

അത് നാം 

ഉറങ്ങുമ്പോഴും 

മരിക്കുമ്പോഴും 

മാത്രമായിരിക്കണം

നേര്‍ വഴി

അപഥ സന്ജാരിയല്ലാത്തവന്

നേര്‍ വഴി കാണാനാവില്ല 

പ്രണയം

വരണ്ടുണങ്ങിയ മനസ്സിലും 

സ്വപ്നങ്ങളുടെ പുതു പൂക്കള്‍ 

മുളപ്പിക്കുന്നതെന്തോ അത് 

പ്രണയമാണ് 

ശൂന്യമായൊരു ഹൃദയത്തെ 

നറും പൂക്കളുടെ തേന്‍ കൊണ്ട് 

നിറക്കുന്നതെന്തോ അത്

പ്രണയമാണ്

നിന്നോര്‍മകളെ

പ്രാര്‍ഥനകള്‍ ആക്കി 

മാറ്റുന്നതെന്തോ 

അതത്രേ  പ്രണയം

എങ്ങനെയാണ് ..................

എങ്ങനെയാണ് ..................

കണ്ടുമുട്ടിയൊരാ

നിമിഷം കൊണ്ടെന്‍റെ 

ജീവിതത്തിലെ മുഴുവന്‍ 

നിമിഷങ്ങളും നീ 

സ്വന്തമാക്കിയത് 

എങ്ങിനെയാണ് ..........................

പിന്നീടെന്‍റെ 

ഓരോ നിമിഷത്തെയും 

നിന്‍റെ നാമമാക്കി 

നീയെന്നില്‍ പ്രതിഷ്ട്ടിച്ചത് 

എങ്ങിനെയാണ് ......................... 

ഞാന്‍ എന്ന ചിന്തയെ 

നീയെന്ന ചിന്ത 

മാത്രമാക്കി എന്നില്‍ 

നീ മാറ്റിയത് 

എങ്ങിനെയാണ് ...............................

നീ നിന്നിലൂടെ 

എന്നിലേക്കുള്ള വഴിയായി

മാറിയത് 

എങ്ങിനെയാണ് ................................

അര്‍ത്ഥമുള്ള വാക്കുകള്‍ എല്ലാം  

മൌനമാണെന്നു നീയെന്നെ 

ബോധ്യപ്പെടുത്തിയത് 

എങ്ങിനെയാണ് ...............................

ശ്വാസം കൊണ്ട് 

നമുക്ക് സഞ്ജരിക്കാനാവുമെന്നും  

പരസ്പരം പുണരാന്‍ ആവുമെന്നും  എനിക്ക്  

നീ മനസ്സിലാക്കി തന്നത് 

എങ്ങിനെയാണ് ....................................

നഷ്ട്ടപ്പെടല്‍ 

ഒരു വലിയ 

നേട്ടമാണെന്ന് 

നിന്റെയൊരു മാത്ര പോലും നീളാത്ത 

വേര്‍പാടുകള്‍ കൊണ്ട്

നീയെന്നില്‍ അടയാളപ്പെടുത്തിയത്    

ormakalude peythu

ഇവിടെ മഴ പെയ്യുകയാണ് 

നിന്നെ ഞാന്‍ ആദ്യം കണ്ട നിമിഷത്തിന്റെ ഓര്‍മയായി 

നിന്നോടൊത്തു ചിലവഴിച്ച 

നിമിഷങ്ങളുടെ ഓര്‍മയായി 

നീ പിരിഞ്ഞ നിമിഷത്തിന്റെ 

തോരാത്ത മിഴിനീരോര്‍മയായി 

പ്രിയേ  

ഇവിടെ ഇപ്പോള്‍ 

മഴ പെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കയാണ് 

thakarkatte

ഉരുകിയൊലിക്കട്ടെ 

കാരിരുംബിനേക്കാള്‍ 

കട്ടിയാവാനെന്‍

നെഞ്ചില്‍ നിന്നും 

കലകളായ് വേദനകള്‍ 

അതിന്‍ ശക്തിയാല്‍ തകരട്ടെ

മതിലുകള്‍ ജ്ഞാനത്തെ 

മറക്കും ഭിത്തികള്‍ 

കരിങ്കല്‍ കെട്ടുകള്‍ 

നമുക്കിടയില്‍ നിന്നും 

udayaruthu

ആകാശമുടയരുത് 

സാഗരമേ 

ആകാശമുടയരുത് 

ഉള്ളിലെ 

മര്‍ദ്ധത്താല്‍  

വിങ്ങുമ്പോഴും 

നിന്നില്‍ 

പ്രതിഫലിക്കുമാ 

ആകാശമുടയരുത് 

സാഗരമേ 

ആ ആകാശമുടയരുത് 

aduppam

അടുക്കാന്‍ അരുതാത്തൊരു

കൊതിയുന്ടെന്നില്‍ 

എങ്കിലും  

അകല്ച്ചയിലുല്ലോരീ

അടുപ്പമല്ലോ 

പ്രിയേ 

പ്രണയമെന്ന 

പരമാര്‍ത്ഥം 

അറിയുന്നു 

ഞാന്‍ 

manassu

മനസ്സിന്‍റെ മുഖം 

സാഗര  മുഖ  തുല്യമാണ് 

എന്നാലതിന്നകം 

ആകാശം പോലെയാണ് 

കണ്ടെത്താന്‍ 

ശ്രമിക്കുന്നവര്‍ക്ക് 

അവര്‍ക്ക് 

മാത്രം 

mazha peyyyunnathu

മഴ 

പെയ്യുന്നതെന്നില്‍ 

നീയായാണ് 

ചിലപ്പോള്‍ 

നിന്നോര്‍മ 

നീറുന്ന 

മുറിവില്‍ 

മുളക് പുരട്ടുമവള്‍

മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ 

നീയായെന്‍ മുന്നില്‍ 

നിര്‍തമാടും

കിന്നാരം പറയും 

പൊട്ടിച്ചിരിക്കും 

പാട്ട് മൂളും 

പിന്നെ 

കരഞ്ഞു 

പതുക്കെ മറയും 

അങ്ങിനെ നിന്നെ ഞാന്‍ എത്ര അറിഞ്ഞിട്ടുന്ടെന്നോ 

പ്രിയേ 

മനോഹരിയായ ഇവള്‍ മൂലം     

kavithakal

എന്‍റെ കവിതകള്‍ 

നിനക്കെന്നോടുള്ള പ്രണയം 

അനുഭവിച്ചത്  അറിയിക്കാന്‍   

എന്‍റെ ഹൃദയത്തിന്‍ ഭിത്തികള്‍ തകര്‍ത്തു 

മനസ്സ്  പുറത്തു ചാടിയപ്പോള്‍ 

സംഭവിച്ച മുറിവില്‍ നിന്നും ചിതറിയ 

രക്ത തുള്ളികള്‍ ആണ് 

aaswaadanavum snehavum

നിന്‍റെ സൌന്ദരിയം ഞാന്‍ 

ആസ്വദിക്കുന്നത് 

കാമ ദാഹത്തോടെയല്ല 

ആത്മ ദാഹത്തോടെയാണ്  

ഒരു പുരുഷന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ടല്ല 

മറിച്ചൊരു ആസ്വാദകന്റെ മിഴികള്‍ കൊണ്ടാണ് 

നിന്‍റെ സ്പര്‍ശം ഞാനറിയുന്നത് 

ശരീരം കൊണ്ടല്ല 

ഓര്‍മ്മകള്‍ കൊണ്ടാണ് 

നിന്നെ ഞാന്‍ സ്നേഹിക്കുന്നത് 

ഹൃദയം കൊണ്ട് മാത്രമല്ല 

തീര്‍ച്ചയായും എന്റെ മനസ്സ് കൊണ്ട് തന്നെയാണ്   

neeyum njaanumadukkunnathu

നീയും ഞാനും 

അടുക്കുന്നത് പ്രാര്തനയിലൂടെയാണ് 

നിനയ്ക്ക് വേണ്ടിയൊന്നും ചെയ്യാന്‍ 

എനിക്ക് കഴിവില്ലെങ്കിലും 

നിനക്ക് വേണ്ടിയെല്ലാം ഞാന്‍ 

ചെയ്യുന്നതും പ്രാര്തനയിലൂടെയാണ് 

ഞാന്‍ നീയലിഞ്ഞില്ലാതെയായി

നാമാവുന്നതും പ്രാര്തനയിലൂടെയാണ് 

അതിനാല്‍ 

ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നാല്‍ 

നിനക്കായി ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു എന്നര്‍ത്ഥം 

നീ എനിക്കായി പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു എന്നാല്‍ 

നീയെന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു എന്നര്‍ത്ഥം

പ്രിയേ , നീയറിയുക 

പ്രാര്തനയെത്രേ അനശ്വര പ്രണയം   

kadalinum manushianum

കടലിനു 

ആര്‍ത്തലക്കുന്ന 

തിരമാലകള്‍ക്ക് അപ്പുറം  

ശാന്തമായൊരു 

മനസ്സുണ്ട് 

ഓരോ മനുഷ്യനും  

jeevithamenthenariyaan

മരണത്തിലേക്ക് നീയെന്നും 

യാത്ര പുറപ്പെടുക 

ജീവിതമെന്തെന്നറിയാന്‍ 

അത് മാത്രമാണ് വഴി  

mazha

മഴ മുളപ്പിക്കുന്നവള്‍ ആണ് 

മനം നിറക്കുന്നവല്‍ ആണ് 

അവള്‍ക്കൊരു ഭാഷയെയുള്ളൂ 

അത് പ്രണയമാണ് 

മണി മാളികകളിലെ മേല്കൂരകളില്‍ പെയ്തു 

പിടി വിട്ടു താഴോട്ടു വീഴുമ്പോള്‍ 

പുല്‍ കുടിലുകളുടെ മേല്കൂരകളില്‍ അവള്‍ 

കുറച്ചു നേരം കൂട് കൂട്ടുന്നു 

മഴ നിന്നെ പോലെയാണ് 

എന്‍റെ മനസ്സെന്ന ചവറ്റു കുട്ടയെ

നീ ഓര്‍മകളായി പെയ്തു വൃത്തിയാക്കുന്നു 

തീര്‍ച്ചയായും മഴയെക്കാള്‍ സുന്ദരി 

നീ തന്നെയാണ് 

കാരണം 

മഴയെന്‍ കണ്ണില്‍ സുന്ദരിയാവുന്നതു  

ജീവിതം എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച 

നിന്നോടോത്തുള്ള  നിമിഷങ്ങളുടെ 

ഓര്‍മകളില്‍ നിന്നാണ്  

penne

നീയെന്‍റെ മുന്പിലിരിക്കെ

കടലീന്നു പിടിചിപ്പോ കരക്കിട്ട മീനിനെ പോലെ 

നെഞ്ഞു  പിടക്കുന്നു പെണ്ണെ  

നിന്‍റെ കരിനീല മിഴിയുടെ ഇമയാട്ടം പോലെ 

കരളു പിടക്കുന്നു പൊന്നെ 

നീ ചെന്ജ്ജുണ്ട് തുറന്നു മോഴിയവേ അകതാരില്‍ 

ആ കുഞ്ഞരിപല്ലുകള്‍ ഉതിര്‍ക്കുന്ന കാന്തിയാല്‍ 

ഇരുളകലുന്നു കണ്ണേ 

ജീവനില്‍ പ്രതീക്ഷ നിരയുന്നേന്‍ മുത്തെ 

    

ezhuthi thudangiyaal

എഴുതി തുടങ്ങിയാല്‍ 

ഒരു മഴ പോലെ ഞാനെഴുതും 

പിന്നെ വെയില്‍ പോലെ 

പിന്നെ നിലാവ് പോലെ 

രാത്രി പോലെ 

പകല്‍ പോലെ 

പിന്നെയീ രാത്രിയും പകലും ഋതുക്കളും 

മാറി മാറി വരുന്ന ചക്രവാളം പോലെ 

അനന്തമായി ..............................

anweshanam

എന്നില്‍ നിന്നെയും വച്ച് 

നിന്നെയന്വേഷിച്ചു 

അലയുകയായിരുന്നു ഞാന്‍ 

അവസാനം നിന്നെയും എന്നെയും ഞാന്‍ 

കണ്ടെത്തിയതും എന്നില്‍ വെച്ചായിരുന്നു 

pranayathinte baasha

പ്രണയത്തിന്‍റെ ഭാഷ എനിക്ക് തീര്‍ച്ചയായും അറിയാം 

കാരണം അതെന്നെ  

വിരഹമാണ് പഠിപ്പിച്ചത് 

ezhuthumbol

നീ വിരിച്ചിട്ട ആകാശത്തിലാവും ഞാന്‍ എഴുതുമ്പോള്‍

നീ നിറച്ച സാഗരത്തിലാവും ഞാന്‍ എഴുതുമ്പോള്‍ 

നീ വിരിയിച്ച പൂക്കളുടെ സുഗന്ധത്തിലാവും ഞാന്‍ എഴുതുമ്പോള്‍ 

നീയെന്‍റെ ഹൃദയത്തിനെകിയ വിശാലതയിലാകും ഞാന്‍ എഴുതുമ്പോള്‍ 

എഴുതുമ്പോള്‍ ഇവയൊക്കെ  എനിക്കേകിയ നീയെന്നിലാവും ഞാന്‍ എഴുതുമ്പോള്‍  

pranayamaarambikkunathu

വിരഹം പ്രണയത്തില്‍ നിന്നല്ല തുടങ്ങുന്നത് 

പക്ഷെ പ്രണയം തീര്‍ച്ചയായും 

വിരഹത്തില്‍ നിന്ന് മാത്രമാണ് ആരംഭിക്കുന്നത് 

naamariyuka

നാമോര്‍ക്കുക 

നമുക്ക് ധ്യാനിക്കാനിനി 

വനങ്ങളില്ല 

ഗുഹകളില്ല

വൃക്ഷങ്ങളുമില്ല

നമുക്ക് ധ്യാനിക്കാന്‍ 

ചുറ്റും ആര്‍ത്തിരമ്പി 

തിരക്കി പായുന്ന 

ഈ നവ സമൂഹത്തിനിടയിലല്ലാതെ 

മറ്റൊരിടവുമില്ലെന്നു  അറിയുക നാം    

neeyidakkide

നീ എന്നുമെന്നില്‍ ഒരു വസന്തമായിരിക്കട്ടെ 

ഇടയ്ക്കിടെ എന്‍ മിഴികളില്‍ നിന് പൊഴിയും വര്‍ഷവും 

sneham

സ്നേഹമെന്നാല്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചത് നല്കലല്ല

നല്‍കുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കലുമല്ല 

സ്നേഹമെന്നാല്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാത്തതിനെ

സ്വീകരിക്കലാണ് 

പ്രതീക്ഷ നഷ്ട്ടപെടുമ്പോള്‍ 

അത് നല്‍കലാണ് 

നല്ലതിന് വേണ്ടി

പ്രാര്തിക്കലാണ്     

vedana viriyikkunathu

വേദന കൊണ്ട് നീ എഴുതി തുടങ്ങുക 

നിന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നുമത് 

പൊട്ടി മുളച്ചു വിടര്‍ന്നു  സുഗന്ധം പരത്തട്ടെ 

ആകാശത്തിന്‍റെ ഹൃദയമായ ഈ  ഭൂമിയില്‍ 

വാനം കണ്ണീരു കൊണ്ട് 

പൂക്കള്‍ വിരിയിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ലേ   

pranayamenaal

കത്തുന്നയീ കൊടും വേനലിലും 

ഉള്ളില്‍ കുളിര്‍ പകരുന്നതെന്തോ 

അതാണ്‌ പ്രണയം 

കൂരിരുള്‍ മൂടിയ രാത്രികളിലും 

കല്‍ബില്‍ പ്രകാശം നിറക്കുന്നതെന്തോ 

അതാണ്‌ പ്രണയം 

ആഞ്ഞു വീശുന്ന കൊടുംകാറ്റിലും 

മനസ്സിനെയുലക്കാത്ത ശക്തി പകരുന്നതെന്തോ 

അതാണ്‌ പ്രണയം 

നീ , 

നീ തന്നെയാണ് 

പ്രിയേ 

അത് നീ തന്നെയാണ്     

vishwaasiyenaal

നീയെന്നെ പ്രണയിക്കുക 

നീയെനിക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിക്കുക 

അങ്ങിനെ നാം രണ്ടു യദാര്‍ത്ഥ 

ദൈവ വിശ്വാസികള്‍ ആവട്ടെ   

ennullil nee nirayunathu

ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നാല്‍ 

നീയെന്നോര്‍മകളിലെപ്പോഴും  ജീവിക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം 

ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നാല്‍  

ഞാന്‍ നിന്‍റെ ഉപാസകനെന്നര്‍ത്ഥം 

നിന്നെ ഉപാസിക്കുന്നുവെന്നാല്‍ 

നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാനവനോട് 

പ്രാര്തിക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം 

ഞാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നാല്‍

ഞാന്‍ ഒരു യദാര്‍ത്ഥ ദൈവ വിശ്വാസിയെന്നര്‍ത്ഥം 

arivu

പ്രാര്‍ത്ഥന  പ്രണയത്തിന്‍റെ ആത്മാവാണ്

പ്രണയം ജീവിതത്തിന്‍റെ ആത്മാവാണ്

ജീവിതം അന്വേഷണത്തിന്‍റെ ആത്മാവാണ് 

അന്വേഷണം അറിവിന്‍റെയും

അറിവ് നീയാണ് 

നീയെന്നാല്‍ അത് ഞാന്‍  തന്നെയാണ് 

അറിവെന്നാല്‍  അത് എന്നെ കുറിച്ചുള്ള അറിവ് തന്നെയാണ്   

pathu pranayangal

1. ആദ്യ പ്രണയം ശരീരത്തിന്  

ജനിക്കുമ്പോള്‍ ശ്വാസത്തിനോട് 

2. അടുത്തത് കൂട്ടുകാരിയോട് 

കളിക്കൂട്ടിനു 

3. പിന്നെ അടുക്കാന്‍ കൊതിപ്പിക്കുന്ന 

ഒരാകര്‍ഷണം

4. പിന്നെ നീ തന്നെ ലോകം 

എന്നെന്നോട് മനസിന്‍റെ മന്ത്രണം

5. ശേഷം വിരഹമെന്ന 

പ്രണയത്തിന്‍റെ തുടക്കം 

6. പിന്നെ പ്രതീക്ഷയുടെ 

അന്വേഷണം  

7. നീ ഞാന്‍  തന്നെയെന്ന 

തിരിച്ചറിവ് 

8. ആത്മാവിനെ കണ്ടെത്തല്‍ 

9. ശരീരത്തിന്‍റെ ഉപയോഗമാത്മാവിലൂടെ  

10.പ്രണയമെന്നാല്‍ പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രം 

  

  

bhaasha

ഭാഷയതോന്നെയുള്ളൂ  

അത് പ്രാര്‍ഥനാ പൂര്‍ണമായ 

മൌനമാണ്

കാരണമാ  

മൌനത്തിന്‍റെ ആത്മാവ്

പ്രണയമാണ് 

പ്രണയം 

ജീവിതത്തിന്‍റെ

പ്രചോദനവുമാണ്   

dooram

കരയില്‍  നിന്നു കടലിലെക്കെത്ര ദൂരമുണ്ടോ 

അത്ര ദൂരമേ ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നു സ്നേഹത്തിലെക്കൊള്ളൂ    

evide

തെറ്റുകളെല്ലാം അര്‍ത്ഥവത്തായ ചോധിഅങ്ങള്‍  ആയിരുന്നു

ഞാനാരാനെന്നും ഇവിടെയെന്തിനെന്നുമുള്ള ചോധിഅങ്ങള്‍ 

ആദ്യ ഉത്തരം നീയായിരുന്നു 

നീ ഞാന്‍ തന്നെയെന്ന അവസാന ഉത്തരതിലെത്തിപ്പെടാന്‍ 

kozhiyumbol

കൊഴിയുമ്പോള്‍ നീയെന്‍റെ വേരിലേക്ക് തന്നെ കൊഴിയുക 

ഒരു പുതിയ തളിരായി നീയെന്‍ ചില്ലയില്‍

 വീണ്ടും തളിര്‍ക്കുമെന്നൊരു പ്രതീക്ഷ ബാക്കി വെക്കാന്‍ ..................... 

ippol

ഞാന്‍ ഭൂതകാലത്തില്‍ നാമൊന്നിച്ചു ചിലവഴിച്ച ഓര്‍മകളുടെ സുഖത്തിലാണ് ഇവിടെയിപ്പോള്‍ ..................

ഞാന്‍ വര്‍ത്തമാനകാലത്തില്‍ നിന്നോടൊന്നിച്ചു മറ്റാരും അറിയാതെ  സസുഖം വാഴുകയാണിപ്പോള്‍ ...................

ഞാന്‍ ഭാവികാലത്തില്‍ ആ ഭൂതകാലത്തിന്‍ തിരിച്ചു വരവിനെ പ്രതീക്ഷിക്കയാണ് ഇപ്പോള്‍.........................    

pranayam praarthanayaanu

നിന്നെ ന്ഹാന്‍ പ്രണയിക്കുന്നുവെന്നാല്‍    

നിന്നെക്കുറിച്ച് ന്ഹാനോര്‍ക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം 

നിനക്കായെന്നുള്ളമെന്നും  പ്രാര്തിക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം    

എന്‍റെ ഹൃത്തിനെ നീ മിടിപ്പിക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം  

എന്നെ നീ ജീവിപ്പിക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം  

ജീവിക്കാനെന്നുമെന്നെ  നീ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുവെന്നര്‍ത്ഥം ................................................  

swaagatham priya sakhiee

വേദന കൊണ്ടെഴുതുന്നു ന്ഹാന്‍ 

പാതി  വെന്തൊരെന്‍  കരളിന്‍റെ സുഖ നൊമ്പരങ്ങള്‍ 

വേവാത്ത മറുപാതിയില്‍  

വീണ്ടുമൊരു പ്രണയ കവിത  കുറിക്കുന്നു 

നീ കത്തിച്ച പാതിയിലെ പിഴവുകള്‍ തീര്‍ത്തു

കണ്ണീരൊഴിച്ചു കെടുത്താം വീണ്ടും

എന്‍  കരളിലെ പിഴവുകള്‍ 

നീ തീര്‍കുവോളം .............................. 

 

pranayamaavumbol

മഴയെക്കാള്‍ സുന്ദരം

നിന്‍ മധുമൊഴി കിലുക്കം

മഴവില്ലോ തോല്‍ക്കും നിന്‍

ഭാവത്തിന്‍  മുന്നില്‍

മിന്നലലിയും നിന്‍ 

മുല്ലപൂ ചിരിയില്‍

കണ്ണിലോ താരകം

മിന്നിയൊളിക്കും

ചെന്ജുണ്ടില്‍ സന്ദ്യക്ക് 

കൂടൊരുക്കീ നിന്‍

മുടിയിലോ രാത്രി തന്‍ ആത്മാവ് ചേര്‍ന് 

മേനിയോ മയില്‍‌പീലി തൂവല്‍ പോല്‍ മൃദുലം

നിന്‍ പ്രണയമോ മമ പ്രാണന്റെ പ്രാണനേന്‍ പെണ്ണെ

പ്രണയമൊരു തീയല്ല

തേനാണ് പെണ്ണേ

വിരഹമൊരു നോവല്ല

അമൃതാണ് കണ്ണേ

എന്നാത്മാവിനുള്ള്  നീ

നിറച്ചെന്റെ പൊന്നേ

നിന്നെ നഷ്ട്ടപെടില്ലെനിക്കിനി

ന്ഹാന്‍ നീ തന്നെയിപ്പോള്‍